Plugin

contact–maken
Soms zou ik willen,
dat er in mijn hoofd een usb–poort zat,
En bij iemand anders ook.
En dat we contact konden maken.
Dat ik kon denken wat jij dacht,
voelen wat jij voelt.

In het bijzonder bij mensen waar ik van hou.
Ik ben namelijk heel nieuwsgierig.
Niet op een creepy manier, maar meer van:
ik wil je echt kennen. En ik wil ook echt gekend zijn.
Je kunt wel met woorden of gebaren uitdrukken wat je denkt of voelt,
je kunt op Insta wel bepaalde ervaringen uitwisselen,
met een filter iets van je stemming laten zien,
je kunt wel contact zoeken via een appje.
Maar lukt het je echt,
om een foto te maken, die laat zien wat je beleeft?
Lukt het je echt, om onder woorden te brengen wat je voelt?
Ik zou willen dat ik kon inpluggen. Dan wist ik het zeker,
dat ik die ander goed begreep, en dat ik mezelf goed kon uitdrukken.
Het is alsof je de bron aanboort.

Plug in, dat gaat over contact maken.
We hebben meer vrienden en contacten dan ooit,
Ik heb mensen die ik mijn vrienden noem,
in Texas, in Londen en Athene.
En m’n broer, schoonzus en hun zoontje, wonen in Lissabon.
Ik kan zo contact maken, maar heb ik dan echt contact?

Dit geldt ook in de kerk.
We zijn met mensen, en we kunnen zo een praatje maken,
Maar denk jij, dat jou plek als jongere, er hier toe doet?
Heb je het gevoel dat je erbij hoort?
Ik hoop het echt.
Maar we noemen onszelf verbindingskerk,
dan verlang ik er ook naar dat we het kunnen waar maken.

In deze preek wil ik dat ook:
dat we oefenen met contact maken met elkaar.
Dus daarom wil ik dat jullie nu even voor of achter je kijken,
en met 2 of 3 mensen praat over deze vraag:
of je dit herkent:
Niet of je ook een usb–poortje in je nek wilt hebben,
maar of je het verlangen herkent: beamer
om echt contact te hebben.
Hoe graag wil je begrepen zijn?
En hoe weet je zeker dat je een ander echt begrijpt?
En de ander jou? Wat is daarvoor nodig?

Met deze vragen ben ik aan het denken geweest.
En ik wil met jullie zoeken en nadenken
over de manier waarop wij contact kunnen maken,
en waar wij dan moeten inpluggen.
Dit doen we vanuit het verhaal van Jezus en de Samaritaanse vrouw.

#De vrouw plugt in bij Jezus’ Kennis
Want die vrouw, ze verlangt naar contact.
En als je de details van het verhaal ziet,
krijg je een duidelijk plaatje: ze heeft 5 mannen gehad,
Maar het lukt haar blijkbaar niet, om dat contact vast te houden,
ze liep van scharrel naar scharrel,
en gast waar ze nu mee is, is haar man niet.
Ze is wanhopig op zoek naar contact,
om gekend en gezien en bemind te zijn,
maar ze heeft het nog niet gevonden in al haar relaties.

Jezus maakt contact met haar,
en dát alleen al is opvallend,
want normaal zouden Joden nooit met Samaritanen praten.
Dat zegt ze zelf ook.
Het praatje dat Jezus met haar maakt, is een omweg,
om haar te laten zien dat hij haar kent.

Doordat Jezus haar ziet, en kent
ontdekt ze bij de waterput van vader Jacob,
dat ze niet zomaar dorst heeft,
maar verlangt naar echt leven.
“Meneer geef mij dat water!
Dan zal ik nooit meer dorst krijgen.”

Jezus maakt contact met haar. Hij laat zien wie hij is.
Hij laat zien dat hij wel weet van haar mislukte relaties.
Hun gesprek is zo open, dat ze voelt dat ze het hem ook vertellen.
Ze bekent: “Ik heb geen man.”
Hoor je hoe alleen ze is? Ik heb met niemand.
Het is alsof Jezus ruimte maakt,
om haar pijn en gemis open en eerlijk te benoemen.

“Precies,” zegt Jezus, en hij laat zien dat hij haar kent.
“De vrouw zei: nu begrijp ik dat u een profeet bent!”
Maar dan wil de vrouw ook in die bron van kennis inpluggen,
“Dan wil ik U ook wat vragen.”
Blijkbaar vertrouwt ze Jezus,
heeft ze het gevoel dat ze bij hem terecht kan.
Ze vraagt iets over haar geloof.
En dat is voor ons misschien een beetje gek;
maar als vrouw uit Samaria geloofde ze niet,
dat God zijn huis, zijn tempel in Jeruzalem had,
maar op de berg Gerizim.
Ze stelt haar vraag, en Jezus geeft antwoord.
Kijk eens naar vers 21 en 22, Joh 4:21,22
praat even met elkaar wat je van Jezus antwoord vind.

Eerlijk en hoopvol
Mij vielen twee dingen op.
Jezus is haast lomp als hij haar de waarheid zegt:
“De Samaritanen vereren God zonder hem te kennen.”
Het is alsof Jezus zegt: Jullie bakken er niets van.
Snappen niets van God. En wij Joden lekker wel…

Ik zeg: haast lomp; ik geloof namelijk dat Jezus niet echt lomp was
En dat wil ik ff uitleggen.
Contact maken, in–pluggen, betekent niet,
alleen maar meelevend en invoelend en begripvol zijn,
elkaar in zijn waarde laten.
Je mag elkaar best de waarheid zeggen.
Sorry vriend, beste vrouw, je zit er echt naast,
je dient God op een verkeerde manier.
Dat is het eerste wat me opviel: eerlijk zijn.

Maar als het daarbij blijft, dan help je niet hè?
Dan is nogal bot om te zeggen: ik zit goed, jij niet, pech joh!
Wat Jezus daarna doet vond ik ook opvallend:
hij komt met een opening, een oplossing van hoop.
“Geloof me, er komt een nieuwe tijd.
Dan wordt God niet meer vereerd op de berg Gerizim
of in de tempel van Jeruzalem.”
Hij zegt eigenlijk: het gaat er niet om wie er nu gelijk heeft,
Joden of Samaritanen.
Er komt een tijd dat we God overal kunnen eren.
Een oplossing van hoop: er komt een tijd…
Maar echte hoop is hoop voor nu, niet alleen voor later:
“In die tijd, die nu al begonnen is…”

Wat betekent dit nou allemaal voor jou?
Om te beginnen: Jezus ziet je staan.
Je bent nooit te min voor Hem.
Die Samaritaanse vrouw was daar echt door geschokt.
Ja maar, je hoort toch helemaal niet met me te praten?
Daar trekt Jezus zich niets van aan.
Hij trekt zich ook niets van je levensverhaal aan.
Al ben je het sletje van de stad,
al voel je je ontzettend alleen,
al heb je het gevoel dat je er niet toe doet,
of voel je je ontzettend minderwaardig;
zo kijkt Jezus niet naar je.

Hij maakt contact.
Maar dan wil hij ook met je aan de praat komen.
En zal hij je ook de waarheid zeggen als dat nodig is.
Eerlijk.
Maar dan laat hij je nooit alleen met een veroordeling,
dan komt Jezus ook altijd met een opening,
een oplossing van hoop.
Er komt een tijd, ja die tijd is zelfs nu al begonnen…

Dus je kan hieraan zien hoe Jezus is.
Zo is Jezus voor jou.
Maar ook, zo mag jij voor een ander zijn.
Maak weer even een praatje, wat je daarvan vind: beamer
Lukt het om als Jezus te zijn:
Contact maken, zonder vooroordeel,
wel eerlijk, maar met hoop?
Zie je dat wel eens?
Wat vind je hiervan het belangrijkst of mooist?

Voor later of nu?
En lukt je dat?
Ik zie het best wel om me heen gebeuren,
Maar als ik eerlijk ben, ik vind het ook best moeilijk.

Dit verhaal geeft daar een antwoord op.
Jezus zegt tegen die vrouw:
Als je God wil dienen, de God van de hemel,
dan heb je de Heilige Geest nodig.
Je moet als het ware inpluggen in God zelf,
hij is de energie– en inspiratie–bron.
De bijbel gebruikt dan het beeld van levend,
dat betekent stromend, water.

Dat klinkt misschien wel hoopvol voor je.
Ben je net zo dorstig daarna, als deze vrouw.
Maar Jezus geeft je geen hoop voor later, ooit!
Er komt een tijd, ja die tijd is zelfs nu al begonnen…
God wil je ook nu helpen. Hij is er nu al bij, hij ziet je nu al,
hij heeft je zijn Geest allang gegeven.
Eigenlijk leert Jezus, dat niet jij moet inpluggen op hem,
maar dat hij jou allang van voeding voorziet,
zijn lijntjes naar je uitgezet.
God is al lang in jou leven ingeplugd.

Het is al zo.
Kijk maar naar die vrouw, in vers 25. Joh 4:25
Ze vertelt aan Jezus, dat ze het allemaal zo mooi vind wat hij zegt,
en dan spreekt ze haar hoop uit:
“Ik weet dat de Messias zal komen,
Hij zal ons alles over God vertellen.”
Ze zegt het als hoop voor later.
Maar ook dat is er nu al: “De Messias spreekt me je.”
Alsof Jezus de telefoon opneemt en zegt: daar spreek je mee.
Je bent goed verbonden. “Ik ben het.”

Soms lukt het, om verbonden te zijn,
met jezelf en met anderen en met God.
Maar misschien niet altijd.
Als je geen connectie voelt, eenzaam of onbegrepen.
Als je niet snapt wat God nou weer heeft gedaan.
Als je bang bent, dat al die mooie dingen, nog niet lukken,
zegt Jezus tegen je: De Messias spreekt met je.
Ik ben er nu ook al bij.
Jij hoeft niet in te pluggen bij God,
maar we zijn allang door hem opgenomen,
Je bent al: gekend en gezien en geliefd.

Alle lijntjes
Jouw leven is ingeplugd,
door God zijn allemaal kabeltjes en hulplijnen gelegd.
– Hij heeft je vrienden gegeven, ouders, opa’s en oma’s.
Mensen die je willen inspireren in geloof.
Soms zie je er iets van, en merk je dat uit die bron,
fris, levend, water komt.
– God geeft de ook zijn Geest, die je God laat ontdekken.
Ver voordat we usb–kabels hadden,
noemde de kerk de Heilige Geest:
een koord van liefde, die alles bij elkaar bindt.
Hij verbind ons aan God, en ons aan elkaar.
– Maar er is nog een lijntje, en die is misschien een beetje gek,
maar dat is het de tijd: We zijn ingeplugd in de tijd.
Je ziet het als de vrouw en Jezus een praatje maken,
over de bron van vader Jacob.
Ze maken contact op het punt van gedeelde geschiedenis.
Wist je dat jij in een kerk zit,
en dat je op dat punt ook contact kunt maken?
Dat je grootouders ook jong zijn geweest,
en ook soort van moesten ontdekken hoe geloof nou werkt.

Ik heb nu 3 lijntjes, 3 soorten kabels genoemd,
die je al hebt: op de beamer?

1. Andere mensen, vrienden, ouders, je catecheet, geloofsvoorbeelden.
2. De Heilige Geest.
3. De tijd.

Maak even een praatje over de vraag:
Welke is voor jou het belangrijkst?
En van welke zou je wat meer willen leren?

Ok. Ik ga afronden. Jullie hebben met elkaar contact gemaakt.
Als er nou nog vragen over zijn, hoor ik ze graag.
Of als je wat wil delen over de gesprekken die jullie hebben gehad,
stuur maar een appje, ofzo.

En op het moment dat de vrouw klaar is met praten,
gaat ze terug naar de stad.
Daar plugt zij in bij die mensen.
Ze maakt contact. Is eerlijk over zichzelf:
“Er is iemand die alles van me weet”
Zou ze zich daar eerst voor hebben geschaamd;
in die stad waren minimaal 5 mannen die ook alles van haar hadden gezien,
maar toch niet… Maar nu schaamt ze zich niet meer.
Eerlijk en hoopvol: “Dat moet de Messias zijn.”

Soms zou ik willen, dat er in mijn hoofd een usb–poort zat,
En bij God ook. Dat we nog meer contact konden maken.
Dat ik kon weten wat hij wil, voelen wat hij voelt.
Maar laat me je dan aanmoedigen,
we zijn al in geplugd,
we hebben elkaar als een familie,
we hebben de Geest die ons helpt.
En we zijn niet de eerste die geloven,
maar verbonden aan de tijd.

En altijd heeft Jezus tegen mensen toen,
maar ook tegen jou vandaag gezegd: Ik zie je. Ik wil contact.
Ik zal eerlijk tegen je zijn, en geef je hoop.

Amen