Kun je met God uit de voeten?

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Als je van stoere verhalen houdt,
dan spreekt dit tot de verbeelding.
Een soldaat, geharnast en tot de tanden bewapend.
Misschien heb je het beeld van een ridder voor ogen,
met zijn maliënkolder, kleding als een tank.
Of het beeld van Romeins legioen,
met hun schilden op een rij, en als dak boven het hoofd.

Paulus heeft het over geestelijke strijd, wapens, over standhouden.
En je proeft iets van hoe serieus dit is.
Het leven is geen lolletje! Het is opletten:
Wees waakzaam. Want er is iemand die je kapot wil maken.
De heersers en de machthebbers van de duisternis,
de duivel en zijn minions willen je naar beneden trekken,
ze willen je geestelijke leven zuur maken.
Dus bied weerstand. En hou stand!

Ja, dat is als je van stoere verhalen houdt.
Maar meteen strijden allerlei gevoelens om de aandacht.
De een zou willen dat we wel meer hoorde, over die geestelijke strijd.
Het is een wereld waar we ons vaak niet bewust van zijn.
In het rijke westen, gaat ons geloof zo gemoedelijk,
zo on–vervolgd, zo gemakkelijk, zo vrij,
dat we ook wel heel gemakkelijk in slaap sukkelen…
De duivel op kousenvoeten is gevaarlijker, dan op klompen.
Een ander voelt zich juist opgejaagd;
Oh, nu moet ik opeens vechten tegen de duivel?
Ik voel me helemaal niet weerbaar. Kan ik dat wel?

Ik heb, door de jaren heen, in beide kampen gezeten.
Maar als je Paulus leest, dan valt op dat hij best gebalanceerd is.
En je vanuit beide kampen heeft hij een correctie.
Want ben je te strijdlustig,
en heb je zin om eens lekker een potje te knokken,
dan zegt Paulus: kallem aan; doe maar rustig:
“zoek je kracht in de Heer, in de kracht van zijn macht.”
Maar ook als je slikken moet, als het je bang maakt.
Paulus zegt: “zoek je kracht, niet in jezelf, maar in de Heer.”

Die wapenrusting, die van Hem komt, bedekt alles: van top tot teen.
De helm, wat de hoofdzaak beschermt, dat is de verlossing zelf.
Het harnas, wat je hart bescherm, is het recht.
Het schild, waarmee je je verweren kan tegen twijfel, is geloof.
Daar kun je achter schuilen,
achter dat wat je niet weet, maar wel gelooft.
En dat zwaard, eigenlijk is het meer een korte dolk,
Dat is de Bijbel en de Heilige Geest samen.
Daarmee kun je van je af stoten.
Een speldenprik terug geven tegen de duivel.
Een gordel, waar je die dolk in bewaarde,
de band die de boel bij elkaar houdt, dat is de waarheid.
Het is echt waar hoor, want God zegt het zelf!

En zo van top tot teen, komen we uit bij de sandalen,
en daar wil ik het vanmiddag in het bijzonder over hebben.
Paulus noemt dat je als sandalen draagt:
“de inzet voor het evangelie van de vrede.”

Dat is wat je aan je voeten hebt: inzet voor het evangelie van vrede.
Dat is wat je mobiel maakt. Wat je in beweging zet.

Nouja, zeg ik dat goed?
In deze tekst zie ik niet zoveel beweging.
We rukken niet op tegen het kwaad.
Paulus zegt niet dat we moeten optrekken.
hij gebruikt andere woorden: Houd stand, blijf staan,
en dat klinkt meer als, zorg dat je overeind blijft…
Vers 11: “trek de wapenrusting aan om stand te kunnen houden”
Vers 13: “om weerstand te kunnen bieden”
en nog een keer “om goed voorbereid stand te kunnen houden”
en vers 14 nog een keer: “Houd stand”
We marcheren niet, we rukken niet op,
het is meer: hakken in het zand. Geef geen terrein gewonnen.

Dit is hoe Paulus zegt dat we in Jezus naam kunnen strijden.
Door pal te blijven staan, standvastig te zijn,
voor het evangelie van de vrede.

Een heleboel mensen maken zich uit de voeten voor onrecht,
voor onrust, onvrede, voor strijd.
Dat altijd ergens de verhoudingen niet goed zijn.
Dat er een groep mensen is om je boos over te maken.
Of het nu gaat om boeren tegenover de overheid,
zorgen om de zorg, die eeuwige pietendiscussie, of politiek;
sommige mensen hebben altijd ergens strijd.
Maar deze voeten staan in de startblokken
om een verhaal van vrede te vertellen.
Dat het weer goed kan komen, tussen mensen onderling,
tussen mensen en God. Tussen ons en de schepping.
Jezus zegt: “Gelukkig de vredestichters,
want zij zullen kinderen van God genoemd worden.” Mt. 5:9
Houd dus voet bij stuk als je wil dat het weer goedkomt.

Het is eigenlijk wel grappig,
dat de voeten symbool staan voor de mond:
het vertellen van de boodschap.
Denk aan die bekende adventstekst Jes.52:7
“Hoe lieflijk zijn de voeten van hem die komt met de goede boodschap” (HSV)
“Hoe welkom is de vreugdebode die over de bergen komt aangesneld,
die vrede aankondigt en goed nieuws brengt,
die redding aankondigt en tegen Sion zegt: ‘Je God is koning!’”

Wie dat doet, is bezig met geestelijke strijd.
Voert de wapens die van God zijn.
Je kunt de duivel met voeten treden,
als jij er eenvoudig voor uitkomt, dat je vrede wil,
dat je de koning, die bij die vrede hoort, wil,
dat je achter het goede nieuws van Jezus’ koninkrijk staat.

En voordat je denkt, dat we als Jehova’s ergens een voet tussen de deur
moeten krijgen; dat dat het strijden is, wat Paulus bedoelt,
moeten we goed kijken naar het woord inzet
Die sandalen staan voor jouw en mijn “inzet voor het evangelie van de vrede”
Er staat niet dat je bij iedereen de deur plat moet lopen.
Maar wel dat je inzetbaar bent.
Je hoeft niet je schoenen nog te zoeken, of je veters te strikken.
Nee, je bent klaar om te gaan. Gevechtsklaar
Je hebt een woordje paraat.
Je kunt vertellen over vrede, over het verhaal van God in deze wereld,
mocht het zover komen. Als ernaar wordt gevraagd.

Dat is misschien wel een vraag, hè: Voel je je daarvoor toegerust?
Heb je dat idee, dat je bereid bent, paraat staat.
Stevig in je schoenen staat. Of zet je je liever niet in?
Jezus zegt ergens: “Wie zich tegenover de trouweloze en zondige mensen van
deze tijd schaamt voor mij en mijn woorden, zal merken dat de Mensenzoon zich
ook voor hem schaamt, wanneer hij komt in het gezelschap van de heilige engelen
en bekleed met de stralende luister van zijn Vader.” Mk.8:38 = Lk.9:26
Het komt er dus wel op aan…
Daarom is dit ook echt de vraag voor vanmiddag:
Kun jij met God uit de voeten?
En dan hoef je echt niet alles te snappen,
of altijd op de toppen van je geloof te zitten.
Maar wel dat je bereid bent ervoor uit te komen.
Of draai je verlegen een rondje met je voeten, en blijft het stil?
Maar dat is geen vrede, dat is onheilspellend.

Paulus zegt dit niet om mensen te shamen, of om ze aan te klagen.
Juist niet. Zijn bedoeling is juist dat iedereen voorbereidt is.
“Neem daarom de wapens van God op om weerstand te kunnen bieden
op de dag van het kwaad, om goed voorbereid stand te kunnen houden”
Als er een kwade dag komt. Die keer als het erop aankomt.
Dat je dan inzetbaar bent.

En dat is misschien wel raar om te zeggen.
Hebben we het niet te goed met elkaar
om na te denken over een kwade dag die komt.
Maar zijn we dan de strijd vergeten?
Die strijd is letterlijk al zo oud als de wereld.
God zei tegen de slang: Gen.03:15
“Vijandschap sticht ik tussen jou en de vrouw, tussen jouw nageslacht
en het hare, zij verbrijzelen je kop, jij bijt hen in de hiel.”
Dan heb je dus echt wat aan je voeten nodig.
De sandalen van de vrede beschermen je Achilles.
Die slang kan dan wel bijten, maar we doorstaan dat,
We houden stand, door de boel niet laten vergiftigen door de slang,
maar juist paraat staan om de vrede met God te zoeken.

We hebben ook gelezen uit Johannes 13.
Judas is niet langer bereid om voor het evangelie te gaan
Hij maakt zich uit de voeten.
Zijn geestelijke strijd heeft hij verloren.
Je ziet het hier: we hebben niet te strijden tegen vlees en bloed.
maar tegen geestelijke machten.
Het is de duivel die Judas ertoe had aangezet om Jezus te verraden.
Verderop kun je lezen dat de duivel Judas in bezit nam.
Hij is echt helemaal verstrikt, in de knoop geraakt.
Judas kon niet met Jezus uit de voeten.
Het verraad, landverraad, maakt Jezus diepbedroefd.

Maar Judas is niet de enige verrader.
Ook Petrus zal zijn schoenen uittrappen,
overgaan in een ontspannen modus,
even niet inzetbaar voor het evangelie van vrede.
Nee, joh! die ken ik niet…

Jezus heeft beide hun voeten gewassen. Petrus en Judas.
Als jij je ongemakkelijk voelt, schuldig, niet inzetbaar,
laat je dan eerst door Jezus toerusten.
Hij geeft zijn vrede allereerst aan jou.
Zodat het goed is, echt helemaal goed, tussen hem en jou.

Wat onrein is, dat wast hij weg.
Als de schoen je niet lekker zit, je dacht dat die niet past,
en als je er liever voor wegloopt…
Laat hem dan de pijn en het ongemak wegmasseren.
En voel de vrede die hij je geven wil.
Jezus wil de voeten wassen van zijn leerlingen.

Eigenlijk laat Jezus daarmee zien dat die hele wapenrusting van hem is.
Terwijl hij daar zit, met nauwelijks kleren aan,
toch in zijn volle uitrusting.
De helm van verlossing, is zijn verlossing,
harnas is het recht dat aan hem geschieden zal,
en de opstanding het recht dat zegeviert.
Of neem dat ongekende geloof dat hij had.
Of hoe hij vol van de Geest omging met het Woord,
en het gebruikte om de duivel van zich af stoten.

Maar als Jezus hier de voeten wast,
dan zet hij vol in op het evangelie van de vrede.
“Begrijpen jullie wat ik gedaan heb?”
Als je strijdt, om wie de leiding heeft,
om iets wat je belangrijk vindt, om je eigen recht, of belang,
ten koste van een ander, dan dien je de vrede niet.
Maar als je elkaar dient,
dan is dat de uitvoering, van die boodschap van de vrede.
En ook ons dienen moeten we niet in eigen kracht doen:
het is toerusting, de uitrusting, van God.
Zoek je kracht in de Heer, in de kracht van zijn macht.

Hoe lieflijk en hoe welkom zijn de voeten van hem,
de vreugdebode die over de bergen komt aangesneld,
die vrede aankondigt en goed nieuws brengt,
die redding aankondigt en tegen Sion zegt: ‘Je God is koning!’
Ja. Daarvoor kom ik ook in de benen.

Amen