Blotevoetenpad

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Deze preek wil ik met een aanloopje beginnen.
Voor de vakantie hebben we de avondvierdaagse gelopen met de kinderen.
Vanwege Corona moest je je eigen route bepalen.
En een van de wandelingen die kozen,
was het blotevoetenpad, in de Vogeltuinen in ’t Harde. foto

Ik vind het heerlijk om op blote voeten te lopen.
Geeft me een gevoel van vrijheid.
Het is natuurlijk wel uitkijken waar je loopt.
Als je loopt over steentjes, dan kan het zeer doen.
En oppassen dat je niet op een glasscherf
of een kastanje of eikendopje of nog erger: een wesp stapt.
Dat zijn gelukkig geen dingen waar je over lopen moet,
in het blotevoetenpad.

Je gaat er goed van opletten, waar je loopt.
En je gaat er heel bewust van lopen.
En tegelijk geeft het een gevoel van vrijheid.
Het gevoel van het zand aan de waterrand, even pootje baden,
of juist de grassprieten tussen je tenen.

Vanmorgen wil ik met jullie kijken
hoe je dat gevoel van vrijheid in je levenswandel met God kunt ervaren.
En maken we de beweging van haast verstijft door de heiligheid,
naar het in beweging komen.
Dat start met een ontmoeting met God.

En met dit aanloopje komen we bij de tekst: Ex.3:5
“‘Kom niet dichterbij,’ waarschuwde de HEER,
‘en trek je sandalen uit,
want de grond waarop je staat, is heilig.”

Mozes heeft een ontmoeting met God.
God is helemaal naar beneden gekomen om met Mozes te praten.
Hij heeft de ellende van zijn volk gezien
en nu wil Hij zich aan Mozes voorstellen
en zeggen dat Hij zijn volk gaat redden.
Dat lijkt me nog eens goed nieuws…
Maar het eerste wat God zegt is: “Kom niet dichterbij.”

Ik wil graag dicht bij God zijn
en het lijkt me mooi hem net als Mozes te ontmoeten.
Maar het eerste wat Hij doet is afstand maken.
Is dat hoe je God kent? Afstandelijk?
Alsof je op eieren moet lopen, of oppassen dat je je niet brandt?
Maar hij liet zich toch juist zien als een struik die niet verbrandt?
Is Hij dan toch een verterend vuur?
Dan brengt de heiligheid van God je niet in beweging,
maar dan raak je verstijft, schrik.

Mozes moet z’n sandalen uit doen. foto
Op zich een normaal oosters gebruik.
Met je vieze stoffige schoeisel slenter je niet bij je gastheer naar binnen.
Mozes’ sandalen zullen ook wel stoffig en vies zijn geweest.
Hij weidde Jethro’s schapen en geiten in het steppegebied;
maakte flinke tochten,
misschien heeft hij wel eens in de poep van een geit getrapt.
Logisch dat hij dan z’n vieze sandalen uit moet doen…

Maar God geeft er een reden bij:
“… want de grond waarop je staat, is heilig.”
Het gaat Hem niet om het gewone hygiënische gebruik,
of om de beleefdheid,
maar om het verschil tussen God die schoon is,
en de mens die vuil is van de zonde.
Mozes, wij allemaal, moeten ons ervan bewust zijn
dat er iets tussen God en ons in zit.
De profeet Jesaja zegt ergens: Jes.59:02, NBG51
“Uw ongerechtigheden zijn het,
die scheiding brengen tussen u en uw God.”
Als er zonde tussen God en ons zit is er geen contact mogelijk.
En God wil dat contact juist wel!
Kijk maar: als Mozes bij God over de vloer komt, zegt God niet:
“Ga van mijn heilige grond af”, maar “doe je sandalen uit.”

Kan ik dat wel? zwart
Mijn zonden achter me laten; mijn eigen schoenen uitdoen?
Kan ik zorgen voor het contact dat ik zo graag met mijn Vader wil?
Of kan het volk Israël uit zichzelf loskomen uit de slavernij van Egypte?
Nee, daar is hulp voor nodig. Iemand die je meeneemt.

En als je de vieze schoenen van Mozes als een beeld ziet,
van zijn fouten, wordt de vraag: kan Mozes zelf zijn sandalen afleggen?
En dan valt opeens op dat dat er inderdaad niet staat.
Exodus zegt niet dat Mozes dat deed.

Later, als het volk Israël het beloofde land gaat innemen,
heeft Jozua een soortgelijke ontmoeting met de Heer. Ook hier zegt God:
“Trek je sandalen uit, want de plaats waarop je staat is heilig.” Joz.05:15
En daarna staat er: “Jozua deed wat hem bevolen was.”
Het uitdoen van de sandalen, het afleggen van smerig schoeisel,
het uittrappen van de zonde.
Van Jozua staat er dat hij het deed.

Nu zal Mozes echt wel zijn schoenen uit gedaan hebben hoor, zwart
maar op een dieper nivo zie ik hier een beeld dat naar Jezus wijst.
Mozes, de man van de wet, levert niet de gehoorzaamheid op.
Maar Jezus, de nieuwtestamentische Jozua, deed wat hem bevolen was.

Het is de heiligheid van God, die de zonde echt niet kan verdragen.
Maar het is dezelfde heiligheid die zegt:
“Ik zal er wel voor zorgen dat je van de smerige zonden afkomt.”
We verlangen naar een ontmoeting en echt contact met God.
En door mijn fouten kom ik daar niet zelf.
Maar mijn ontmoeting met God is er dan toch nog van gekomen.
Want hier in Exodus komt God naar beneden,
omdat Israël bevrijdt moet worden.
En zo is ook Jezus is helemaal naar beneden gekomen,
om zijn volk te bevrijden.
En het eerste wat hij tegen me zegt is.
“Ik help je wel met je schoenen uitdoen, dan kan ik je voeten wassen…”

Schoenen uitdoen, dus als beeld van het vuil, de zonde wegdoen.
En ook van: contact–maken. Maar is het contact tussen Mozes en God?
Nouja. Kijk even verder naar beneden.
God zegt: “De grond waarop je staat is heilig.”
Contact tussen Mozes en de aarde.
We denken: God is heilig.
Maar God zegt nu, de grond waarop je staat is heilig.
Dat is wel bijzonder, hè?

Sta er eens even bij stil.
Wat zijn jouw heilige plekken? Waar je God ontmoet?
Volgens mij zijn we zo jaloers op Mozes,
omdat God zo duidelijk naar h’m toekomt.
Hij praat met hem, zo duidelijk.
Laat tekenen aan hem zien, zo wonderlijk.
En ons leven, tja dat is zo alledaags,
zo niet wonderlijk, zo gewoontjes, onheilig soms.
En wat we van God horen is soms zo onduidelijk,
onverstaanbaar, en soms zelfs is de hemel stil.
En dan verlang je naar een God, die zich laat kennen,
die van zich laat horen.
Dan verlang je naar iets van die heiligheid.

Maar dat is nu net het punt hier.
Mozes loopt tussen het gemekker en de schapenshit door,
in zijn alledaagse bestaan, in de middle of nowhere.
En juist daar, in het werk van alledag, ontdekt hij dat de grond heilig is.

En als je dan op blote voeten gaat, in contact met de aarde,
dan ontdek je: deze aarde is van God.
Het contact met God, kan verlopen, via de aarde. foto
Deze week heb ik veel op blote voeten gelopen:
boodschappen in het dorp, een ommetje, naar een vergadering.
En het is net alsof ik me daardoor meer bewust was.
Ik voelde waar ik liep, en wist: deze grond is van God.
Elke stap die ik zet is in het koninkrijk van God.
Deze grond is heilig.

En het help om te zien,
dat christelijke levenswandel, ons gaan en staan van elke dag,
echt niet zo over–geestelijk hoeft te zijn.
Je hoeft niet continue met je hoofd in de wolken.
Ook met je voeten midden in het slijk der aarde, kan heilig zijn.

Als je zo met blote voeten loopt,
dan kijk je ook uit waar je loopt.
Daar zit iets voorzichtigs in.
Ik zet elke stap met beleid, ik leef bewust.
Ik doe niet maar wat, ik banjer niet onverschillig door het leven,
want de grond is heilig.
Voel dat. En doe daar verantwoordelijk mee.
Pas op dat niet in het glas trapt, of op een naaktslak.
Kijk uit dat je die mooie bloem niet plat walst.
Schop niet met je stalen neuzen tegen de schenen van de schepping.
Want de grond waarop je staat is heilig.

Je voeten worden er wel vies van.
Leven op deze aarde: hier is nog niet alles schoon.
We zullen onze tenen stoten.
En zullen in deze gebroken wereld onze voeten open halen.
De zonde van jezelf en van anderen zullen je besmeuren.
En een slang kan in je hiel bijten.
Voel ook dat, en loop daar niet voor weg.

Maar als je ervaren hebt dat de grond onder je voeten God zelf is,
die naar je toe komt, je redden en heiligen wil;
als je merkt hoe deze wereld mooi en goed en heilig is,
en van–God is, en ook het beschermen waard is;
dan merk je iets van Mozes’ ervaring, dat God zich ontmoeten laat,
dan ontdek je dat Jezus bij je komt.
Dichterbij en wonderlijker dan je dacht.
Dan ontdek je de Naam van God op een nieuwe manier:
Ik ben die ik ben, en ik ben erbij,
en ik ben met je alle dagen.

De grond waarop je staat is heilig.
Dus je moet uittrappen en afstappen van alles wat scheiding maakt.
Maar dan zegt de Heilige, die niet afstoot
maar juist zo graag contact wil; dan zegt Jezus:
“Ik help je wel met je schoenen uitdoen,
en kan ik je voeten wassen.”

Hij doet ons de beweging voor die het navolgen waard is.
Amen