Elia's Hemelvaart

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Weet je nog, de verheerlijking op de berg?
Mozes en Elia bij Jezus: toen de heerlijke herinnering van de hemel
bij de mens–geworden Jezus terugkwam, en hij helemaal begon te stralen?
… ’t was ook weer over voor ze er erg in hadden.
Mozes en Elia gingen terug op dezelfde wijze als dat ze gekomen waren.

Van Mozes’ levenseinde weten we dan hij opeens niet meer gevonden werd.
Er staat geen verhaal van zijn hemelvaart in de bijbel,
al is daar door gelovige Joden wel over gefantaseerd.
Van Elia lazen we net dus wel het verhaal; een hemelvaart.
Hoeveel hemelvaarten ken jij eigenlijk?
Rooms–Katholieken kennen nog een hemelvaart van Maria,
Moslims kennen een hemelvaart van Mohammed.
En in deze laatste 2 verhalen geloof ik niet.
Maar de bijbel vertelt naast het bekende verhaal
van de hemelvaart van Jezus, dus ook dat van Elia.

En dan gaan ze hem dus zoeken, terwijl Elisa het nog zó had gezegd.
Ik proef een beetje dezelfde humor,
als wat de engelen tegen de leerlingen zeggen:
“Wat staan jullie nu te koekeloeren, wat kijk je naar de hemel?
Jezus, die uit jullie midden in de hemel is opgenomen,
zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie Hem naar de hemel hebben zien gaan.”
Alsof ze herhalen wat er ook al bij het lege graf was gezegd:
“Die je zoekt, die is hier niet.”

Ik dacht altijd dat een hemelvaart alleen bij Jezus hoorde,
omdat hij God was natuurlijk.
Dus Hij gaat terug naar zijn woonplaats, dat is de hemel.
En dat is ook zeker een kant die aan het verhaal zit.
Jezus is echt God, en hij is de Heer, de koning,
die hoort te zitten in de troonzaal, in de hemel.

Maar er zit ook een menselijke kant aan de hemelvaart.
En vanmorgen wil ik kijken wat het verhaal van de hemelvaart van Elia,
vertellen kan over de hemelvaart van Jezus.
We gaan kijken naar 4 mooie parallellen.

1. Aankondiging
Allereerst, het valt op hoe de hemelvaart wordt aangekondigd.
Bij Elisa komen allemaal profeten.
Eerst de profetenschool van Betel, en dan die van Jericho.
En telkens gebeurt hetzelfde. Ze komen naar Elisa:
“Weet u wel dat de HEER vandaag uw meester van u zal wegnemen?”

Zo is het ook bij de leerlingen aangekondigd.
Tegen Maria, net na de opstanding zei Jezus:
“Houd me niet vast. Ik ben nog niet opgestegen naar de Vader.
Ga naar mijn broeders en zusters en zeg tegen hen
dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie Vader is,
naar mijn God, die ook jullie God is.’”Joh.20:17
En ook al eerder had Jezus het in het midden van de leerlingen,
de gedachte al speels voorgeweekt.
Als er weerstand en ergernis is over Jezus’ woorden, zegt hij:Joh.06:62
“Ergeren jullie je hieraan? Maar als jullie nu de Mensenzoon
zouden zien opstijgen naar waar hij eerst was?”
Alsof Jezus zegt: wacht maar, straks zul je zien,
hoe mijn leer, hoe mijn woorden,
hoe mijn dienst, door God wordt aangenomen.

Het was dus aangekondigd.
En met terugwerkende kracht leest de kerk dat dan ook,
in meerdere psalmen terug.
Psalm 47, zoals ik h’m vroeger als kind geleerd heb:
“God vaart voor het oog met gejuich omhoog”
Of zoals die in het liedboek staat:
“God stijgt blinkend schoon, met gejuich ten troon.”
Of zoals we het vanmorgen hebben gezongen:
“Juich, want God stijgt op; vreugde klimt ten top.”
Of denk aan psalm 110 of 68, “Steeg op naar uw woning” Ps.068:19c
De hemelvaart was geprofeteerd.

2. Acceptatie
Zo dus ook bij Elisa:
“Weet u wel dat de HEER vandaag uw meester van u zal wegnemen?”
Best bijzondere vraag eigenlijk.
En het laat iets zien van hoe profetie soms werken kan.
God laat iets zien, iets wat gebeuren moet.
Maar er zit bij die profeten ook iets van interpretatie in.
Ze kiezen ervoor om niet naar Elia te gaan,
en afscheid te nemen, maar om naar Elisa te gaan.
En hem voor te bereiden op het vertrek van zijn meester.
Alsof ze vol meeleven zeggen:
er staat wat heftigs te gebeuren, ben je er klaar voor?
Maar was het voor Elisa nu nodig, om deze waarschuwing te krijgen?
Hij reageert nogal koeltjes: “Ja, ik weet het, zeg maar niets…”
God heeft die profeten dus niet gestuurd omdat Elisa het nodig had.
Hij had het al geaccepteerd.

Iets van diezelfde koelheid, zie je in hoe Elisa omgaat met zijn meester zelf:
Elia zegt: Ik moet van God van Betel, of later: naar Jericho.
En als Elia zegt, blijf jij maar hier, klinkt dat haast,
alsof hij bedoelt dat dat ook Gods wil is.
Maar Elisa voelt een sterke roeping om bij zijn meester te blijven.
Zo werkt dat soms dus met profeten.
En ik denk dan even aan een verhaal van Paulus,
die sterk het gevoel heeft dat hij naar Jeruzalem moet,
maar de kerken zien, profeten, wat er dan met hem gebeuren gaat:
gevangenschap. Zij interpreteren: Paulus, doe het niet. Blijf hier.
Maar Paulus heeft toch het gevoel dat hij moet gaan.
“Ja, ik weet het, zeg maar niets…”

Je ziet bij leerlingen een verlangen om bij hun meester te blijven.
Elisa volgt Elia met net zoveel liefde.
Maria raakt Jezus aan, en ze wil hem vasthouden,
ook de leerlingen hadden Jezus graag bij zich gehouden.
En zijn verdrietig als Jezus een keer zegt dat hij gaan moet Joh.16:6
De kerken willen graag Paulus vasthouden.
Maar dan is het onvermijdelijke moment daar.
En ze accepteren het ook, elk hun eigen manier.
Het is tijd. Elia moet gaan. Paulus moet gaan. Jezus moet gaan.

3. Aangeboden
Die keer dat Jezus met zijn leerlingen aan tafel zit,
laatste avondmaal, en hij aankondigt dat hij gaan moet,
en aanvoelt hoe ze daar verdriet van krijgen,
dan legt Jezus uit waarom: Joh.16:5–7
“Nu ga ik weg, naar hem die mij gezonden heeft (…)
Jullie zijn verdrietig, omdat ik jullie dat gezegd heb.
Werkelijk, het is goed voor jullie dat ik ga,
want als ik niet ga zal de pleitbezorger niet bij jullie komen,
maar als ik weg ben, zal ik hem jullie zenden.”
Voor Jezus, is zijn vertrek gekoppeld aan het zenden van de pleitbezorger.
Hij heeft het hier over de Heilige Geest.

En kijk met die bril eens naar het verhaal van Elia.
“Wat kan ik nog voor je doen voor ik van je word weggenomen? Vraag het maar”
Wat een mooi aanbod is dat eigenlijk!
Elisa antwoordde: “Laat mij dubbel in uw Geest delen.”

Elia gaat er niet over wie de Heilige Geest krijgt.
Hij zegt dan ook, dat het heel moeilijk is wat Elisa vraagt.
Dit is natuurlijk een verschil tussen Elia en Jezus.
Want de Geest gaat van de Vader en de Zoon uit. Niet van Elia.

Maar Elia heeft veel geloof in God.
Als God het aan Elisa wil geven, dan kan hij dat.
Als teken of God het wil, zegt Elia dat Elisa zijn hemelvaart zal zien.
Als God het wil, zal hij zien hoe hij gaat.
Dat zal de bevestiging zijn dat zijn moeilijke vraag wordt gehoord.

4. Aanschouwd
De hemelvaart wordt aanschouwt.
Elisa ziet het! En dat is voor hem een belangrijk moment.
Het bevestigt hem in zijn rol,
Hij mag nu echt Elia opvolgen.
Hij trekt zijn mantel aan; in de schoenen van zijn meester gaan.
Hij mag hem navolgen, zelfs als hij weg is.
Maar belangrijker nog.
het is een teken dat hij kreeg waar hij om vroeg:
Die dubbele portie Geest, die zal hij dus krijgen ook.
Gods aanbod staat. Wat een bemoediging voor Elisa.

Dit stukje was belangrijk voor hem. En dat opent me de ogen,
dat het voor de leerlingen ook belangrijk was om te zien.
Ze staan naar de hemel te kijken.
En daar kijken wij vaak een beetje op neer,
en die engelen praten daar ook neerbuigend over,
“Wat staan jullie nou te kijken?”
Maar het was belangrijk om te zien!

Zoals het Elisa bevestigde, dat Hij de Geest echt krijgen zou.
Zo zal het de leerlingen ook bevestigd hebben.
Onze meester is door God op grootse wijze aanvaard.
We delen in die blijdschap,
maar ook voor ons zelf is het een bemoediging.
Ik zal dus de toerusting krijgen.
Elisa moest in de voetsporen gaan van zijn meester,
de leerlingen moesten in de voetsporen gaan van hun meester.
Zo willen ook wij Jezus navolgen.

Een raar voorbeeld misschien.
Voor hele jonge kinderen is het lastig als papa of mama opeens weg is,
opeens buiten beeld.
Naar bed brengen heeft dan een heel ritueeltje nodig.
Zodat het kind weet, papa of mama is niet voor altijd weg,
maar komt weer terug.
Het is belangrijk dat de ouder dan niet opeens verdwenen is.
Het is belangrijk om de ouder te zien gaan.

Zoiets is het ook met Jezus.
De leerlingen hebben hem zien gaan.
En dan weten ze, hij komt ook weer terug.

Bij Elisa geloven de profeten daaromheen het nog niet.
Met 50 man gaan ze zoeken.
Misschien is dat ook niet zo gek.
Want zij hebben het niet gezien, die vurige paarden en wagens.
Zoveel dagen als er tussen Pasen en Pinksteren zitten, 50.
Ze zoeken, en zoeken.
En het niet–vinden bevestigd ze dan, dat Elia inderdaad gegaan is.
Elisa wist het al. Want hij mocht het zien.

Ben je jaloers? Zou ook jij zoiets willen zien?
Ons kijken is niet met deze ogen.
Ik heb nog nooit vurige paarden gezien of engelen, of God.
Niet met deze ogen. Maar wel op een bepaalde manier in geloof.
Omdat we luisteren naar de ooggetuigen die het wel hebben gezien.
In geloof zien we God, zien we Jezus.
Hij zit op de troon. Kijkt vol liefde naar je leven.
Is betrokken. Wijst aan wat er goed gaat, en wat hij beter wil.
Hij zal je dragen als je moet lijden, want hij weet hoe het is.
Hij geeft je zijn Geest, en als gelooft, dan zie je dat.

Die 50 hadden kunnen luisteren naar Elisa,
maar laten we daar niet op neerkijken.
Ook Elisa heeft de behoefte om te vragen: “Waar is de Heer, de God van Elia?”
Alsof hij vraagt: God bent u echt bij mij?
Op de heenweg had Elia met zijn mantel
het water van de Jordaan drooggelegd,
op de terugweg doet Elisa dat met de mantel van Elia.
Dus ja, God is erbij.

Het is ok, om 50 dagen te zoeken.
Het is goed om te vragen: waar is de Heer?
maar ook als je hem niet vind, geloof dan de ooggetuigen:
die zeggen, hij is hier niet, je hoeft niet te zoeken, en toch is hij er.

De profeten zien vol ontzag dat de Geest van Elia nu op Elisa rust,
De leerlingen keren terug naar Jeruzalem.
En hebben helemaal de focus op God, en wijden zich aan gebed.
Er zit een verwondering een eerbied in.

Omdat God Jezus heeft aangenomen.
En in hem: jou en mij.

Amen