De kerk als diamant

Geliefde gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Als jij goed nieuws hebt, een geheim misschien nog, 1e dia
en je kan het bijna niet inhouden van plezier.
Je wil het zo graag delen, maar het kan nog niet.
Zul je net zien; iemand vraagt er naar. En oe, wat is het moeilijk.
Je drukt de lippen nog maar een keer stijf op elkaar.
Maar je spieren ontploffen bijna, zo graag wil je het zeggen.

En tijd later komt het moment: het nieuws mag er eindelijk uit.
Zul je net zien, dat je struikelt over je woorden.
Als een stuwmeer, waarvan de dam doorbreekt,
zo buitelen de woorden en ideeën als een stortvloed over elkaar heen.
De ander wil naar je luisteren, maar helemaal duidelijk ben je niet.
Je wil zó graag, je bent zó blij,
in je enthousiasme wordt het er niet meteen duidelijk van.
Herkenbaar?

Dit is Paulus. Als je hoofdstuk 3 leest:
Hij heeft een geheim zegt hij in vers 3 “Mij is het geheim geopenbaard”
Vers 4 “Als je leest kun je je een beeld vormen
van mijn inzicht in dit geheim van Christus” .
Vers 5, “het is eerder niet onthuld”
– Kom dan Paulus … zeg het nou!

vers 6: “Ook mensen uit andere volken” horen erbij. vers 6
Niet alleen Israël is het volk van God,
maar ook al die anderen volken en talen en kleuren,
ze delen in Jezus, en mogen dus ook krijgen
wat Jezus voor voor zijn eigen volksgenoten heeft verdient.

Voor ons is dit al lang geen nieuws meer …
Je kan je zelfs afvragen: is dát het nou?
Ik bedoel, statistisch gezien,
zal hier hooguit een enkeling joods bloed hebben.
We zijn zo goed als allemaal gelovigen uit de volkeren.
Of dat leuke oude woord: heidenen.
Wij zijn juist dat geheim waar Paulus zo blij mee is.
“Wij maken deel uit van hetzelfde lichaam,
en hebben ook deel aan de belofte.”

Nouja. Wij, zoals we hier zitten …
we zijn voor het grootste gedeelte Hollanders.
Echt heel veel verschillende volken,
heel divers en veelkleurig zijn we nou ook weer niet.
Dus of we dat geheim nu helemaal doorhebben, dat weet ik niet?

En daar gaat het eigenlijk vanmorgen over.
Eigenlijk de hele themamaand: Over de veelkleurigheid.
En vanmorgen kijken we dan naar het verschil
in volk, kleur, karakter, beleving.
Want Israël moest destijds leren hoe waardevol het is,
dat er nieuwe culturen bij kwamen.
Paulus vind dat geheim zo kostbaar,
het is zo goed voor de kerk dat die uit meerdere volken bestaat.
En zo kunnen ook wij, de veelkleurigheid van de kerk leren waarderen.

Paulus gebruik veel beelden die met licht te maken hebben. licht
Paulus wil preken voor alle mensen,
hij wil het licht op Jezus laten schijnen.
Jezus is natuurlijk ook het licht voor de wereld
Daar moet de aandacht op vallen.
Kijk in vers 9: Paulus wil “in het licht stellen” ,
hoe dat geheim nu werkelijkheid wordt.

En dan komt vers 10: vers 10
“Zo zal door de kerk, de wijsheid van God,
in al haar schakeringen bekend worden,
aan alle vorsten en heersers in de hemelsferen.”
Moet je je dat even voorstellen.

God is het licht.
De wijsheid van God, is schitterend en stralend.
En nu zegt Paulus dat het door de kerk bekend wordt. diamant
In al haar schakeringen. De hele kleurenwaaier van de regenboog.
Gods witte ligt valt op een prisma, en dat waaiert uit,
en al die verschillende kleuren, laten iets zien van Gods wijsheid.
Door de kerk, (kun je het je voorstellen?!)
door jou en door mij, door ons samen heen,
straalt iets, van Gods wijsheid.
Elk met onze eigen kleur, weerspiegelen we iets.
De kerk is een diamant.
En in al haar facetten fonkelt de Gods wijsheid.

Misschien heb je op je werk of op school,
wel eens een karakter–test gedaan.
Daar worden kleuren toegekend aan eigenschappen. DISC–model
Ik gebruik het DISC model, er zijn er natuurlijk veel meer.
En deze woorden mag je ook weer vergeten.
Maar ik wil het toepassen hoe dat in de kerk zou kunnen uitwerken.
Aan een bepaald karakter wordt een kleur gekoppeld.
Die heeft sterke kanten, en ook zeker valkuilen.
Maar dan zul je zien dat karakter en manier van geloven,
heel persoonlijk is, en dat we al die verschillen nodig hebben.
En je bent vaak een combinatie van meerdere kleuren,
maar het kan wel helpen, even als snelle karakterschets.

Zo heb je blauwe gelovigen. Die zijn heel gewetensvol. blauw
Ze houden van duidelijkheid. Gods woord is de waarheid.
Ze willen hem zorgvuldig dienen,
ze houden van de wet, en verlangen naar recht.

Je hebt Rode gelovigen. rood
Dat zijn leiders. De mondige mensen die voorop gaan,
steken graag de handen uit de mouwen, zijn ook goed in evangeliseren,
vind het een mooie uitdaging, willen er op uit!
Kunnen, als het nodig is, je ook wijzen op je fouten.
En vinden het heerlijk om resultaat te zien.

Je hebt Gele gelovigen, die enthousiast en optimistisch zijn. geel
Jezus heeft overwonnen. Het licht straalt als de zon.
Ze zijn aanstekelijk, er is overwinning.
Want: Laat de heer uw vreugde blijven!

En je hebt Groene gelovigen, die hulpvaardig zijn. groen
Die van nature het talent hebben om zichzelf op te offeren,
het zijn de trouwe stille krachten,
op wie veel vrijwilligers werk draait.
Je kunt altijd op ze aan, en als je ze nodig hebt,
luisteren ze vol empathie naar je verhaal.

Misschien herken je je wel in 1 of meerdere kleuren.
Mag ik even handen zien?
Wie voelde zich aangesproken bij blauw?
Waarheid, Duidelijkheid. Gods woord en wet. Recht.
Rood? de sprekers, leiders en motivators, komen er makkelijk voor uit.
Geel? Vreugde. Voelen zich goed in een Halleluja–stemming.
Groen? Hulpvaardig, Trouw.

Prachtig hè? We zijn verschillend.
En het is belangrijk om te zeggen,
in al die verschillen zit dus iets goeds.
Het is jou eigenheid. Jouw gave, aanleg van God gekregen.
Maar dit verhaal gaat niet alleen jouw karakter.
Het gaat over ook geloofsbeleving.
Van heel extravert en uitbundig,
tot in de stille omgang, en de intieme bevinding haast.
Van het willen studeren en verlangen om te leren,
tot handen uit de mouwen.
Van dans in Afrikaanse kerken, tot hoe wij hier stilzitten.
Van een beetje zware Gereformeerden, tot spontane charismatische,
tot mystieke katholieken en hoog–liturgische pkn–ers.
We zijn verschillend.
Zijn ergens sterk, maar hebben, door die kracht,
ook allemaal iets waar je je aan ergert bij de ander, of een zwakke plek.

In mijn zorgvuldigheid, en het precies houden aan de regels (blauw),
kan ik vergeten dat het om mensen gaat.
Of kan ik helemaal niets met al die losse flodders
en oneerbiedige spontane acties.
Maar de letter van de wet doodt; het gaat om de Geest van de wet. 2Cor. 3:6

In mijn daadkracht, en lekkere hands–on mentaliteit, (rood)
kun je doorschieten. Die hardwerkende Martha’s
hebben ook echt een hekel aan die Maria’s die maar zitten te zitten.
Te luisteren, beetje geestelijk te doen,
maar ondertussen moet er nog zoveel gebeuren!
In je passie en daadkracht kun je dan zomaar mensen overrulen.
God zegt: Niet door eigen kracht, maar door mijn Geest. Zach. 4:6

In je enthousiasme, en overwinningsgeloof (geel),
ren je zomaar voorbij aan de realiteit van zonde, ziekte of dood.
Maar wat als iemand zegt: “Ik ellendig mens. Wie zal mij redden
uit dit bestaan dat beheerst wordt door de dood?” Rom.07:24
Natuurlijk is het antwoord, Goddank!: Jezus.
Maar mogen we de vraag aan deze kant van de eeuwigheid nog wel stellen?
Is er nog ruimte om bij God te klagen?
Ook de Geest zucht; huil je mee?

En zelfs in je hulpvaardigheid, en jezelf wegcijferen, (groen)
kun je doorschieten. Ten koste van jezelf.
In de bijbel lees je een paar keer de oproep:
“Zie toe op uzelf” , “zorg voor jezelf.” 1Tim.4:16, Hand.20:28
Want kun je je naaste liefhebben als je jezelf opoffert?
He? Dat klinkt wel heel vroom, maar eigenlijk is dat dat je jezelf doodwerkt,
Kun je je naaste liefhebben, als je jezelf niet liefhebt? weg

Ik denk dat we allemaal aanvoelen dat jij en ik in onze eigenheid,
kunnen doorschieten.
En als 1 kleur gaat overheersen, dan wordt de wereld monochroom.
Om eentonigheid te voorkomen, heb je de ander nodig als tegenstem.
Dat is de wijsheid van God.
Jij gaat het niet in eentje redden,
maar je hebt de ander nodig, om je meer kleur te geven.
Om te versterken waar jij flets bent.
Om je te behoeden voor je valkuil.

Maar je snapt ook, hoe je kan botsen op iemand die anders is.
En er is aan deze kant lijden, en kleuren kunnen vloeken.
Ik denk ook dat we allemaal aanvoelen dat er ook kleuren zijn,
die niet komen uit Gods schilderspalet.
Er is geen ruimte voor Zwart.
God is licht. In hem is geen duisternis.
Daarom schrijft Paulus over lijden.
Moedigt hij je aan om de moed niet te verliezen.

Want, in al dat vallen en opstaan
mag je iets laten zien van de wijsheid van God.
Paulus noemt zich de allerminste van de apostelen.
Het kneusje van de club.
Maar ook hij, heeft de genade gekregen,
om God briljante plan te laten stralen.

Die Paulus, hij struikelt misschien over zijn woorden,
als een stuwmeer, een stortvloed aan woorden en ideeën.
En in zijn enthousiasme, is het misschien niet altijd duidelijk.
Maar hij stond te popelen om dit geheim te delen.

Wij zien nu wat dat geheim is.
Wij, jij en ik, wij zijn een stukje van dat geheim.
Namelijk dat de kerk bestaat uit zoveel unieke mensen.
Om elkaar aan te vullen, soms om te corrigeren.
En ook jij bent één van de facetten van wat er schitterend is aan God.

En als je dat allemaal samenvoegt, in deze gemeenschap,
en dat samen met al die andere volken, en kleuren en karakters,
verbonden aan die ene Heer, als je die hele wereldwijde kerk ziet;
door de kerk wordt de wijsheid van God in al haar schakeringen kenbaar.
Dat is een geheim. En dat is groots en mooi.

Zo is die kerk, in zijn geheel, verbonden,
dus ja ook die behoudende broeder die altijd moeilijk doet,
en alles wil houden zoals het was.
En ook die daadkrachtige jongere die van aanpakken weet,
alles vernieuwen wil.
Ook die stuiterende christen die te pas,
maar vooral te onpas alleen maar Halleluja kan zeggen,
die trouwe zuster, die je nooit hoort, totdat ze wegvalt.
En God, laat haar dan zorg en liefde en aandacht krijgen,
zoals ze zelf zoveel heeft gegeven.
Al die schakeringen.
Alleen samen met al die geloofsbelevingen, zijn we in staat,
om alle dimensies van Gods liefde te kennen.

Daarom is het zo verdrietig, als wij aan onze kant
door wrijving, niet meer samen in de kerkbanken kunnen zitten.
Als vooroordelen een eigen leven gaan lijden.
Als je alleen je eigen soort opzoekt, omdat je die beter begrijpt.
Man, wat is dat arm, en eentonig.
Als je niet over de brug komt, want het moet altijd op hun manier.
Nee. Je mist echt een stukje als je die andere gelovigen niet kent!
Verdraag dan die verschillen. Hou het uit met elkaar.
Verlies de moed niet, als je lijdt aan de kerk,
“want het leidt tot je luister.”

Al die veelkleurigheid, komt voort uit de ene Lichtbron.
Als Paulus, verwonderd en dankbaar, God gaat aanbidden,
dan noemt hij God: “De Vader van elke gemeenschap.”
Hij is de samenbindende factor. Hij is de Ene, the One.
Samen met alle heiligen, de veelkleurigheid,
kunnen de liefde van God begrijpen, dat ene witte pure licht.
En het doel van dit geheim is aanbidding.
Dat we zicht krijgen op de ondoorgrondelijke rijkdom van Christus.
Zodat iedereen Gods briljante geheim ontdekken kan.
Zodat de kleuren er vanaf spatten.

“Aan hem komt de eer toe,
in de kerk, en in Christus Jezus,
van geslacht op geslacht, tot in alle eeuwigheid. Amen”